SANDUKA

Herkesin iki adı yoktur

Var sa var,adım Cemal Cengiz.

Beni bir beyaz ışığa doğurduğunda anam

Eskimiş tüm kösnül ağuların içinde

Hile ve hevestim bütün kucaklarda

Sim yeşili patiskalara sardıklarında beni

Ben bir akşamın göçmeniydim hep

Büyürken,serpilirken,aşık olurken

Rüzgar ve zaman,limon ve kelebek

Ayakta ezilen üzüm tanesi

Ayrık otları

Binlerce ayak sesinde dolaşan odalar.

Uzak bir menzile taşındı evim

Benim cevabını veremediğim

Bütün pençereleri örülen

Taş mahzenler

Hakkım olmayan

O solgun gün batımları.

Bir çöl halısından taşıdılar

Yanmak yazıldı kitabımda

Ben ki ölüm kılındım

Yedeğimde hançerle beklerken sultan.

Kemirin mezar taşlarını,

Mendil düşürün

Gözyaşı silin

Mil çekin artık.

Ekmek ufalayın kardeşlerime

Sofraları şenlensin yukarıya bakanların

Artık onlara kalsın bir daha açılmayacak olan sanduka.

Taşa rastlayan bir çivi olsaydım

Keşke karanlığında bırakılıp kalsaydım.